Na koniec roku 2021 wznawiam mój blog od cytatów z poezji Fernando Pessoa.
Percepcja rzeczywistości, życia, śmierci, sensu życia i śmierci w wierszach Alberta Caeiro (heteronim Fernando Pessoa), w doskonałym przekładzie Wojciecha Charchalisa:
„Kiedy przyjdzie wiosna,
Jeśli już nie będę żył
Kwiaty zakwitną tak samo
I drzewa nie będą mniej zielone niż poprzedniej wiosny.
Rzeczywistość mnie nie potrzebuje.
Odczuwam ogromną radość,
Gdy myślę, że moja śmierć nie ma żadnego znaczenia’’.
…
Ostatnie linijki wiersza:
„Możecie modlić się po łacinie nad mą trumną, jeśli chcecie.
Jeśli chcecie, możecie tańczyć i śpiewać wokół niej.
„Nie mam żadnych życzeń na czas, kiedy już nie będę mógł mieć życzeń.
Cokolwiek, kiedykolwiek, i tak będzie to, co jest”.
Fernando Pessoa, „Poezje zebrane Alberta Caeiro”, Opracowanie i przekład Wojciech Charchalis, Czuły Barbarzyńca press, s. 117.
I jeszcze tak:
„Sądzę, że umrę.
Lecz sens śmierci nie przychodzi mi do głowy,
Wpadam na myśl, że śmierć pewnie nie ma sensu.
Całe to życie i śmierć to klasyfikacja gatunku jak przy roślinach.
Jakie liście albo jakie kwiaty ma jakiś gatunek?
Jakie życie ma życie albo jaką śmierć ma śmierć?
Wszystko to terminy definiujące.
Jedyną różnicą jest zarys, umiejscowienie, blaknący kolor, jest…”
Tamże, s. 133