Dwa cudowne wiersze Jarosława Iwaszkiewicza o pierwszej zasadzie egzystencji, o osobności każdej żyjącej na Ziemi istoty.
- Status Creature
Nie pragnę pociech żadnych
Ani łask duchowych
w cierpieniu osobności
znajdę nieukończenie
nieukończenie nieukojenie
drogę wyboru
anioł mi poda wino w kielichu
purpurowego koloru
- Principium individuationis
Gdzie jest ten owoc granatu
którego jestem ziarnkiem?
Gdzie jest ten melon
Którego jestem płatem?
Ostrze srebrnego noża
Po co mnie odkroiło?
Nóż mnie przeszywa w chwili
Na krzyk odpowiada milczenie.
Jarosław Iwaszkiewicz, „Wiersze”,” w: „Pisma zebrane”, t. II, Czytelnik, Warszawa 1977, s. 367/368.